dinsdag 23 april 2024
Home Blog

Milwaukee Mayan: Softail M8 Mexican volgens Jan

Door
Edgar Vingerhoed
-
0

Jan van Bodegraven vond het maar niets om steeds meer gelijksoortige motoren op de weg te zien. Hij verkocht zijn goudkleurige Road Glide aan een Belgische Harley-fan en ging op zoek naar iets unieks. Inspiratie voor zijn nieuwe project haalde hij uit de populaire tv-serie ‘The Mayans’. Maar hij verkeek zich enorm op de hoeveelheid werk, vanwege het gebrek aan goed passende onderdelen. Het enige wat Jan hierop kan zeggen is: “Stik de moord, dan máák ik het wel pas”.

Jan vertelt, terwijl hij kalm in een pakje shag zit te friemelen: “Tijdens mijn zoektocht naar een basismotor voor mijn project kwam ik een Marktplaatsadvertentie tegen van een Softail Standard uit 2021, met maar 800 km op de teller. De prijs leek te mooi om waar te zijn, maar ik ging toch. We kwamen aan bij een restaurant in Kerkrade. Een slecht verstaanbare, geblondeerde Chinees deed de deur open. De in nieuwstaat verkerende Softail had hij gekocht bij Harley-Davidson Dutch Hills en er zat nog vier jaar garantie op. Blijkbaar was hij meer geïnteresseerd in racemotoren en de deal was dus snel gesloten. Verder ben ik me er niet van bewust geweest dat de Standard inderdaad wel èrg standaard is. Uitgerust met standaard midcontrols en mini-ape keerde ik in een opgevouwen rijpositie terug naar het thuisfront in Roosendaal.”

Jan van Bodegraven

Roepnaam ‘Bo’
Bouwjaar 1973
Beroep Monteur
Type In-7-sloten-tegelijk-loper
Drank Bier en jenever/cola-light
Eten Als het maar veel is
Liefde Zo een als ik vindt ze nooit meer
TV Veronica Inside
Politiek Het zijn allemaal zakkenvullers
Film The Godfather
Muziek Piraten Kneiters
Boek Poldermaffia
Sport Alle sporten binnen drie meter van de bar
Hobby Motorrijden
Vrouwen Heb ik er drie van
Mannen Ben je nie goed?
Motoren De mijne
Voorbeeld Geen
Lijfspreuk ‘Goed plan, gaan we doen!’

MEXICAANSE STIJL

Volgens Jan is de Mexicaanse stijl gebonden aan een paar regels, die hij zelf heeft versimpeld naar: ‘dikke tieten, klein kontje’. Ofwel; een imposante voorzijde met een aantrekkelijk slanke lijn. In zijn garage aan huis demonteert hij de motor en legt hij de eerste focus op de te smalle voorzijde. “Vergeleken met de Twin Cam zijn er voor de Milwaukee Eight maar weinig passende onderdelen beschikbaar. Denk aan de fishtails, bedrading van het stuur, spacers voor de Big Spoke wielen, noem het maar op. Maar wanneer ik een idee in m’n kop heb, heb ik het niet in m’n kont zitten”, gaat Jan verder. “Bij een 21 inch voorwiel in een smalle voorvork is de naaf ook smal. Hierdoor gaan de spaken bijna recht staan en lijkt het op een fietswiel. Bij Thunderbike in Duitsland kon ik de standaard bredere balhoofdplaten van een Heritage overnemen uit een van hun Bagger projecten. Met deze balhoofdplaten had ik meer ruimte voor het bredere voorwiel. Ondertussen had ik het chroomwerk, dat rondom de koplamp hoort, erbij geritseld met de gedachte dat het wel zou passen. Mooi niet dus! De ophanging van de standaard 5 ¾ inch koplamp is namelijk anders. Ik kwam uit bij een 7 inch koplamp van een Softail DeLuxe uit Amerika. Voor meer aansluiting over de voorband koos ik voor het spatbord van een Street Glide. Op dat moment zag de voorzijde eruit als een bodybuilder die z’n benen niet genoeg had getraind. Ik moest wat met die iele binnenpoten doen. Dat heb ik uiteindelijk opgelost met 3D-geprinte zwarte covers”.  

TANK

Jan vervolgt: “Op internet zag ik de brede tank van een Softail DeLuxe schademotor. De verkoper wilde die echter niet meteen verkopen als los onderdeel. Hij geloofde niet dat ik de zwaar beschadigde tank nog kon repareren. Dat wilde hij wel eens zien. Ik had 7,5 euro verzendkosten betaald en kreeg de tank gratis. Het was alsof de tank tegen een paal was geramd. Mijn maat had nog een tank van een Fat Boy liggen. De radius bleek hetzelfde te zijn. Een andere maat is van beroep fotolas-controleur. Met meetapparatuur en een speciale vloeistof controleerde hij het laswerk. Een bijkomend probleem was de brandstofmodule aan de onderzijde. Met twee communicerende gaten en een rubber slangetje wordt de andere tankhelft nu ook gevuld. Op woensdag drinken we regelmatig een biertje in de Grafitti Loods in Roosendaal. Mijn maat Remco luisterde aandachtig naar mijn verhaal over de Mexicaanse stijl met een bepaalde cartoonstijl van Sugar Skulls, pinstripes en sierlijke lettertypes. Remco was vooralsnog gewend om op muren te spuiten, maar hij durfde de uitdaging wel aan. In het bargedeelte van de loods werden de onderdelen eerst zwart gespoten, geschuurd en weer zilver gespoten. Als laatst ging de Candy Red kleur erop. Als leek moet je je er verder niet mee bemoeien en de kunstenaar zijn werk laten doen. Remco is freehand gaan tekenen met Posca stiften en penselen”

Chrome Shovelhead: Deathwish Company laat de puristen weer zweten

ALLEEN MAAR LOL

Zelfs met de paintjob helemaal in stijl blijft er natuurlijk altijd nog wel wat te wensen over: “Uiteindelijk wil ik er ook een airride op hebben. Dat hoort bij de Mexicaanse stijl. Vaak wordt er een 16 inch achterwiel op gezet. Ik heb gekozen voor een 18 inch achterwiel zodat, wanneer ik op de motor zit, de velg mooi en laag in het spatbord draait. Verder wil ik graag een zadel met een langere pen om het stukje tussen de tank en het zadel te overbruggen. Aan de voorzijde zou ik er nog een extra paar lichten erbij willen hebben. Om het af te maken wil ik graag nog treeplanken hebben, maar dat koop je per onderdeeltje. Dat gaat nergens over. Dit zijn kleine projecten voor in de winter. Anders dan met een Touring is dat het met deze bike na 200 kilometer onafgebroken rijden wel even goed is geweest. Dat neem ik voor lief. Vooralsnog heb ik hier al meer lol mee beleefd dan mijn Road Glide. Niet alleen tijdens het sleutelen, maar ook vanwege de vele positieve reacties.”

Tekst & foto’s: Edgar Vingerhoed

TECHNISCHE SPECIFICATIES MEXICAN STYLE HARLEY

ALGEMEEN
Merk Harley-Davidson
Model FXST Standard
Bouwjaar 2021
Eigenaar/bouwer Jan van Bodegraven
MOTORBLOK
Type Milwaukee-Eight
Cilinderinhoud meer dan 1750 cc
Versnellingsbak 6-bak
Carburatie injectie
Luchtfilter standaard
Uitlaat Bassani
RIJWIELGEDEELTE
Frame standaard
Schokbrekers Showa
Voorwiel 21 inch, Big Spoke
Voorband 3 ¼ x 21
Voorrem standaard
Voorvork standaard
Balhoofdplaten Heritage M8
Achterwiel 18 inch, Big Spoke
Achterband 150 x 18
Achterrem standaard
Bijzonderheden Street Glide voorspatbord
DIVERSEN
Stuur L.A. Custom
Snelheidsmeter standaard
Hendels standaard
Handvatten Burley
Koplamp Heritage M8
Olietank standaard
Controls H-D forward controls
Beninetank 70% DeLuxe, 30% Fat Boy Evo
Zadel standaard
Achterspatbord Motorcycle Storehouse
Achterlicht Kellermann
Draai- en freeswerk Jan van Bodegraven
Bijzonderheden Thunderbike sidemount, Derby cover: Diestyboy
SPUITWERK
Kleur Candy Red
Design en spuiter Remco van den Beemd
DANK AAN
CK Techniek

Uitverkocht: Yamaha’s exclusieve YZF-R1 GYTR PRO met een prijskaartje van €150.000

Door
Jan Boer
-
0

Als de Yamaha YZF-R1 25 jaar bestaat, moet je dat vieren. Niet een klein beetje, maar uitzinnig. Of zelfs buitenissig, want Yamaha zet in op een heel exclusief feestvarken. Slechts 25 worden er gebouwd. Kostprijs: anderhalve ton. Per stuk! Inclusief BTW, dat wel. En ze zijn allemaal al verkocht.

Yamaha presenteerde de YZF-R1 GYTR PRO in de hospitality van Ten Kate Racing tijdens de WorldSBK in Assen. Deze exclusieve motorfietsen worden met de hand opgebouwd door monteurs van een GYTR Pro Shop. In Nederland is dat Ten Kate Racing in Nieuwleusen. Het idee om iets speciaals te maken dateert alweer van enkele jaren geleden. Een eerste prototype kreeg Valentino Rossi aangeboden bij zijn afscheid als GP-coureur. Daarna werden de ideeën verder uitgewerkt. De opzet was een nagenoeg één-op-één replica te maken van de R1 waarmee aan de WorldSBK wordt deelgenomen. Daardoor verschilt de R1 GYTR PRO op veel punten van de standaard R1. De totale motor bestaat uit 756 onderdelen, waarvan 350 speciaal zijn ontwikkeld. De motor staat zo dicht bij de fabrieks-R1 dat je mee mag racen aan een WK-wedstrijd. Als je tenminste een racelicentie hebt…

Jonathan Rea rijdt net op Yamaha maar heeft nu al een eigen model

Verschrikkelijk mooie fiets

Twee Nederlanders waren aanwezig om hun R1 GYTR PRO in ontvangst te nemen, de in België wonende Joop Meier en de al geruime tijd in Australië verblijvende Sjaak de Jong. Beiden zijn niet van plan met de motor het circuit op te gaan. Meier wil zijn Yamaha in de hobbykamer zetten en ziet de aankoop als een goede investering. De Jong vindt het ‘een hoop geld, maar het is zo’n geweldig project, een verschrikkelijk mooie originele fiets. Ik ga er zeker niet mee rijden, want de capaciteiten van deze motor liggen ver boven wat ik kan.’

Jonathan Rea: ‘De PRO is op een enkel punt zelfs beter dan mijn racer, namelijk op het gebied van het afremmen op de motor.’

Op 3 en 4 juli zijn de eigenaren van de R1 GYTR PRO en de bezitters van een R1M door Yamaha uitgenodigd in Jerez om daar met hun motoren in gezelschap van Valentino Rossi te komen rijden. Het officiële fabrieksteam zal ook aanwezig zijn.

DMOM Markelo: Kampioenen bekend

Door
Jan Boer
-
0

Half april en het seizoen van de Dutch Masters of Motocross zit er alweer op. In een tijdsbestek van vijf weken werden de wedstrijden in Harfsen, Oldebroek en Markelo afgewikkeld.

85cc: Uitgemaakte zaak

In geen van de vier klassen was de kampioen al bekend, al kon de 14-jarige Timo Heuver uit Lemele de titel in de 85cc nauwelijks nog ontgaan na drie overwinningen en een tweede plaats in de eerste twee wedstrijden. Dat hij in de lichtste klasse momenteel de sterkste rijder is, bewees hij op circuit De Herikerberg in Markelo opnieuw: hij zegevierde in beide manches. Na de eerste race kon hij al niet meer worden achterhaald.

Meet & Greet met Álvaro Bautista: een dag om Nooit te Vergeten

125cc: Afgetekend kampioen

Ook de 125cc kende een afgetekende kampioen in de persoon van de net zestien geworden Gyan Doensen uit Swalmen. Ook hij liet in Markelo zien veruit de beste te zijn en won beide manches. Hij reed meteen na de start al op kop en reed twee keer onbedreigd naar de overwinning.

250cc: Spannende duels

In de 250cc was het vooraf geen uitgemaakte zaak wie de nieuwe kampioen zou worden. Wel stond vast dat de titel naar een crosser uit Overijssel zou gaan, want de titelstrijd had zich toegespitst op Rick Elzinga (Zenderen) en Cas Valk (Nijverdal). In de eerste manche vochten ze een fel duel uit, dat werd gewonnen door Elzinga. Door deze uitslag slonk de voorsprong van Valk tot slechts één punt. Elzinga vertrok ook in de tweede manche goed en kreeg lucht toen Valk ten val kwam en de aansluiting verloor. Dat Thibault Benistant de tweede manche won maakte voor Elzinga niets uit, want hij finishte voor Valk (die derde werd). Dat betekende dat Elzinga zijn Nederlandse titel prolongeerde. Ook werd hij dagwinnaar.

500cc: Franse illusie

De 500cc-klasse werd in de beide voorgaande wedstrijden beheerst door rijders die in het wereldkampioenschap vrijwel altijd in de top-tien eindigen. Dat beeld werd in Markelo voortgezet. Romain Febvre mocht in het begin van de eerste manche de illusie koesteren dat hij mogelijk kampioen zou worden, nadat Jeffrey Herlings bij een val achterop was geraakt. Herlings, die bij de val pijnlijke ribben had opgelopen, kwam nog terug tot de derde plaats achter Febvre en Calvin Vlaanderen en bleef de belangrijkste titelkandidaat. In de tweede manche zette Herlings zijn titel luister bij door als eerste over de finish te komen. Febvre werd tweede en dat was genoeg voor de dagzege. Vlaanderen werd nu derde.

Meet & Greet met Álvaro Bautista: een dag om Nooit te Vergeten

Door
Marien Cahuzak
-
0

Stel je voor: het is woensdagochtend, je staat in Oss en je voelt de spanning in de lucht. Nee, het is duidelijk geen gewone werkdag. Het is de dag waarop je tweevoudig WorldSBK wereldkampioen Álvaro Bautista ontmoet, op uitnodiging van niemand minder dan REV’IT! en Ducati. Een select gezelschap, waaronder leden van RIDERS, mag deze unieke ervaring meemaken. Een korte terugblik.

Voordat het grote moment daar is, krijgen de genodigden een exclusieve rondleiding door het hoofdkantoor van REV’IT!. In het laboratorium van REV’IT! in Oss wordt alles uit de kast gehaald voor motorrijders. Ze simuleren in een speciaal apparaat (Darmstadt-machine) zelfs een val met 120 km/u. Geloof ons, dat geluid vergeet je niet snel. En dan de ritsentest – een robotarm die dagenlang een rits opent en sluit. Het is bijna hypnotiserend. Open, dicht, open, dicht… En voor de liefhebbers van technische snufjes: ze testen op dezelfde manier de BOA-sluitingen van motorlaarzen en ook vele andere onderdelen van een motorpak.

Mega MotorTreffen wordt RIDERS Festival en gaat naar twee dagen

De ontmoeting

Maar hoe interessant de rondleiding ook is, iedereen wacht met spanning op het hoogtepunt g: de meet & greet met Álvaro Bautista. Om 11.30 uur is het zover. Zenuwachtige lachjes, knikkende knieën… Maar dan, daar is hij: Álvaro Bautista, tweevoudig WorldSBK-kampioen, in levenden lijve. Het interview met Bautista is alles wat je ervan verwacht en meer. Hij is even vriendelijk en benaderbaar als altijd, en neemt ruim de tijd voor iedereen. RIDERS-lid Ruud grijpt deze unieke kans om zijn Ducati Panigale te laten signeren door de kampioen zelf. Een moment om nooit te vergeten! Helaas moest Danilo Petrucci, net als Bautista Ducati-coureur en een trouwe REV’IT!-rijder, deze bijzondere dag missen door een ongelukkige val tijdens een motorcrosstraining. Met gebroken kaak en sleutelbeen moest hij Assen en het bezoek aan Oss aan zich voorbij laten gaan. Maar, zoals het gezegde luidt: uitstel is geen afstel. We hopen hem volgend jaar wel te verwelkomen! Want een dag als deze smaakt naar veel meer.

RIDERS, de leukste motorclub van Nederland

Ook dit soort bijzondere evenementen meemaken? Word dan lid van RIDERS, de leukste motorclub van Nederland. Waar het om draait? In een notendop; fun, gear and win. RIDERS regelt het voor je. Meer informatie: www.riders.nu.

Test 2025 Indian Scout: vijf verschillende nieuwe Scouts getest in Amerika

Door
Gijs Gilis
-
0
2025 Indian Scout

Een bobber, een klassieke uitvoering, een toervariant, een sportieve versie en een extra sportieve versie. Maar liefst vijf verschillende nieuwe Scouts stelt Indian Motorcycle voor. Allemaal ineens. De 2025 Scout moet niet alleen Amerika veroveren, maar ook andere markten inpakken. We vliegen naar San Francisco, Californië – het blijft natuurlijk een oer-Amerikaanse machine – om de nieuwe Scouts in een mix van omgevingen aan de tand te voelen.

De Scout is niet alleen de instapper van het Indian-gamma, maar het is ook wereldwijd veruit het belangrijkste model van de Amerikanen. Voor het nieuwe 2025-model – in Amerika lopen ze altijd een jaartje voorop – werd er op het eerste gezicht niet bijster veel veranderd ten opzichte van het uitgaande model. Zeker qua design is het Porsche 911-gewijs eerder een evolutie dan een compleet nieuw uiterlijk. Toch heeft de Scout een nieuwe uitlaat, nieuw stalen frame, nieuwe radiator die kleiner is en tussen de twee voorste spijlen van het frame past, nieuwe benzinetank, nieuw zadel… Dingen die niet opvallen, maar er dus wel degelijk zijn. Vooral die nieuwe radiator is erg mooi ingewerkt. Over het algemeen staat de afwerking op een bijzonder hoog niveau. De benzinetank is een kunstwerk, loslopende buizen of kabels zijn bijna onvindbaar en het voelt vanaf de eerste aanraking aan als een massieve, degelijke machine.

Onderhuids is er nog veel meer aan de hand, want het motorblok is helemaal nieuw. Uiteraard een V-twin, wat had je anders verwacht, die nu 1250 cc heeft en ‘Speedplus’ heet. Hij levert 17% meer pk en 14% meer koppel dan zijn voorganger, wat zich vertaalt in 105 pk en 111 Nm. Qua elektronica worden er ook sprongen gemaakt, met (optioneel) tractiecontrole, drie rijmodi en cruisecontrol. Ride Command, het fantastische touchscreen TFT-scherm met ingebouwde gps dat we al kennen van bijvoorbeeld de Chief, doet ook zijn intrede op de Scout, eveneens optioneel.

Vijf versies in drie trims

De écht grote nieuwigheid van de 2025 Scout zit hem in de strategie om meteen vanaf de start vijf versies te lanceren. Dat lijkt ons een slimme zet om het multipotentieel van de machine in de verf te zetten. Naast de eerder gekende Bobber, Classic en Sport (voorheen Rogue), doen nu ook de Super Scout als toermotor zijn intrede en de 101 Scout als sportief topmodel en uithangbord. Die 101 is trouwens niet zomaar een variatie op het platform, maar hij krijgt dubbele Brembo-remmen, een instelbare vering voor- en achteraan en meer pk’s.

Naast de vijf variaties heb je ook nog eens drie trim levels. Standard, met nieuwe ledverlichting en een analoge meter. Limited, met premium badging, tractiecontrole, cruisecontrol, een USB-lader en drie rijmodi. En Limited + Tech, met daarbij nog Ride Command en keyless starten. Kanttekening daarbij is dat de Super Scout en 101 Scout standaard voorzien zijn van het hoogste uitrustingsniveau. De andere drie Scout-varianten zijn verkrijgbaar in de drie trims.

2025 Indian Scout
Scout Bobber.

Scout Bobber: de puurste

Vanuit ons hotel in hartje San Francisco vertrekt de testrit richting dé toeristische trekpleisters van de stad. Eerst Lombard Street, met zijn bergpas-achtige kronkelweg in het midden van de stad, daarna de typische steile straten waar oude trams met kabels omhoog getrokken worden, om vervolgens niet over maar wel vlakbij de Golden Gate-brug te rijden. Voor deze stedelijke rit kozen we voor de Scout Bobber. Die kun je een beetje zien als het basismodel. Een clean design met de herkenbare korte spatborden, een solozadel, bar-end spiegels en een aanvallende zithouding. Niet de meest comfortabele motor, zeker niet door zijn korte veerweg van slechts 51 mm achteraan. Iedere putdeksel of dwarsgroef wordt ongefilterd doorgegeven aan je onderrug. Gelukkig is het zadel best aangenaam en zit je niet té extreem achter het stuur opgevouwen, waardoor het prima uit te houden is. Een hele dag rijden wordt wellicht een uitdaging, maar een aantal uur door en buiten de stad is geen enkel probleem. Door de dikke en brede voorband moet je niet verwachten om heel scherp te kunnen sturen. Het verloopt allemaal nogal vaag, zonder dat het storend wordt. Je zit ook met een grote brok staal van bijna 250 kg onder je kont, waarvan het gewicht allemaal zeer laag zit. Al bij al stuurt de Bobber zeker niet verkeerd en laat hij zich makkelijk door het Amerikaanse stadsverkeer loodsen.

Scout Classic.

Scout Classic: de stijlvolste

Er is maar één reden waarom je voor de Scout Classic zou kiezen: zijn uiterlijk. Met zijn lange spatborden, spaakwielen en overmatig gebruik van chroom rijdt hij zo uit de jaren 60 naar het heden. Een mooie verschijning, als het je ding is tenminste. Leuk aan de Classic zijn z’n details, zoals bijvoorbeeld het andere ‘Indian’-logo op de benzinetank en klassieke kleurstellingen. Toch rijdt hij niet anders dan de Bobber. Je zit er wel ontspannender op door het hogere stuur. Ons testexemplaar was uitgerust met een optioneel windscherm (en zijtassen), waardoor het geheel nog comfortabeler werd.

Test 2024 Harley-Davidson Street Glide: Cruisen in de Camargue

We rijden ondertussen uit de stad langs de kust richting het zuiden. Maar het prachtige weer in San Francisco wordt vervangen door mist, wat drie problemen oplevert. We hebben gedurende de hele rit de Stille Oceaan niet één keer fatsoenlijk kunnen zien, die mistbanken zijn verdomd koud en de geplande fotografie is nu allesbehalve spectaculair. Gelukkig kunnen we ons dan wat meer focussen op de nieuwe Scout én op zijn nieuwe motorblok. De V-twin loopt soepel en qua trillingen aangenaam. Daarmee bedoelen we dat er wel de nodige trillingen zijn – het mag ook niet te saai worden – maar ze zijn zeker niet overheersend. Je mindset gaat automatisch in relaxmodus op een motor als de Scout Classic, dus rij je ook zo. Het motorblok gaat daar prima mee om. Geen zenuwachtig gedrag, geen onnodig getrek en gestoot. De V-twin pikt soepel op en de zesbak laat zich zacht schakelen, uiteraard voorzien van een lichte ‘kloenk’.

Super Scout.

Super Scout: de comfortabelste

Het laatste stuk richting surfstad Santa Cruz malen we af op de Super Scout. Een wat vreemde naamgeving voor de toervariant, maar daar moeten we misschien een Amerikaan voor zijn om dat beter te begrijpen. In ieder geval is de Super Scout uitgerust met alles wat je nodig hebt om vele kilometers per dag te maken: zadeltassen, passagierszadel, windscherm en meer veerweg achteraan (76 mm). Leuk aan de zadeltassen is dat je ze makkelijk kunt verwijderen en een heel handig systeem hebben om ze te openen en sluiten. Gewoon aan een lipje trekken om ze te openen, en domweg laten vallen om te sluiten. Meermaals geprobeerd en werkte iedere keer perfect. Ook het windscherm is door twee klemmen op de vorkpoten makkelijk te verwijderen. Easy. Qua styling zit de Super Scout wat tussen de Bobber en Classic in. Hij heeft ook heel wat chroom, maar niet zoveel als op de Classic.

Het rijden met de Super Scout is vergelijkbaar met de Classic, door de rechte zitpositie. Het windscherm houdt je wel minder uit de wind dan het optionele hoge scherm op de Classic. Aan +100 km/u is het zelfs storend, omdat de wind recht in je gezicht wordt afgebogen. Meteen voor dat hoge windscherm gaan dus. De extra veerweg op de Super is wel degelijk super. Het is nog steeds niet veel, maar je kunt er wel eens mee over een kasseiweg hobbelen. Een korte dan…

We arriveren ondertussen in Santa Cruz voor de eerste overnachting van onze minicruise door Californië. Tijd om te surfen hebben we helaas niet, hoewel de zon lekker schijnt en er behoorlijke golven zijn. Maar we trekken ’s avonds wel onze bowlingschoenen aan voor een partijtje Amerika vs. Europa. De uitslag vraag je? Niet belangrijk. We zijn hier voor de motoren…

Sport Scout.

Sport Scout: de sportiefste

Rijdag 2. Vandaag trekken we door het binnenland weer richting San Francisco. We komen door heel wat nationale parken, zoals het Big Basin Redwoods State Park. Compleet anders dan gisteren, met kronkelwegen zo ver je kunt kijken, wat ook vraagt om een sportievere Scout. We beginnen met de Sport Scout. Die krijgt dan wel het voorvoegsel ‘Sport’, maar is niet meteen wat je verwacht van een sportieve motor. Het zit hem meer in het uiterlijk van de Sport Scout, met 150mm-risers, een sportzadel, kwartkuip en 19-inch voorwiel zonder bobberbanden. Een verademing om eindelijk met ‘normale’ banden te rijden, zeker over deze prachtige boswegen. De Sport Scout stuurt absoluut niet slecht, maar hij is zo laag dat je meteen met de voetsteunen over het asfalt schuurt. Ergens jammer, want je voelt dat er meer potentieel in zit, maar aan de andere kant begrijp je ook dat de Sport alleen voor de looks gemaakt is. We trekken een eerste keer alle registers van het motorblok open. Dat is bij een Amerikaanse V-twin zelden nodig, omdat ze zoveel koppel hebben bij lage toeren en dus geen hoge toeren nodig hebben. Maar deze Indian-Speedplus vindt het absoluut niet erg om stevig doorgetrokken te worden. Er zit veel kracht en soepelheid bovenin, terwijl het blok niet al te uitbundig trilt. Écht sportief rijden wordt het nooit, want daar is de versnellingsbak te traag voor.

101 Scout.

101 Scout: de sportief rijdende

Herinner jij de originele 101 Scout nog? Dan ben je vast heel oud, of je kent veel van klassieke motoren. Het schijnt in de jaren 20-30 een van de best presterende motoren te zijn geweest die je toen kon kopen. Nu, honderd jaar later, is de 101 terug. Deze keer krijgt hij dubbele Brembo-schijfremmen vooraan, een USD-voorvork en piggyback-achterschokdempers die beide instelbaar zijn en een gunfighter-zadel. Verder ook nog zwarte 150mm-risers, een speciale lak en eigen graphics. De 101 ziet er niet alleen sportief uit, je kunt er ook behoorlijk mee uit de voeten. Het grootste verschil met de Sport Scout is de remkracht die zoveel keer beter is. De hoogwaardige vering helpt om bulten en oneffenheden beter te filteren, terwijl je net iets platter en vooral sneller door de bocht kunt. Het is een bijzonder leuke machine om over deze wegen te rijden, omdat je weet dat je tot de limiet van de machine kunt pushen zonder dat het gevaarlijk wordt. Daarbij zit er echt wel gang in en is hij uitermate stabiel door de lange wielbasis en het laaggeplaatste gewicht. Bovendien is hij zes pk sterker, wat je alleen bij hoge toeren merkt. Een megagroot verschil is het niet, maar de motor lijkt wat vrijer te kunnen ademen.

Foto’s: Indian Motorcycle

Conclusie test 2025 Indian Scout

De Indian Scout is vernieuwd en is klaar om de wereld te veroveren. Dat is wellicht een tikkeltje overdreven, maar door de vijf varianten is er wel voor ieder wat wils, als je tenminste enigszins in het cruisersegment geïnteresseerd bent. De Scout is een toegankelijke, mooie en fijn afgewerkte motor. De nieuwe V-twin loopt soepel en heeft meer dan voldoende kracht, zowel onder- als bovenin. Moest je met keuzestress zitten, ga dan voor de 101 Scout. Het is de duurste en meest voor de hand liggende keuze, maar het is de beste motor van het vijftal, dankzij onder andere de betere remmen en vering die écht een verschil maken. Bovendien ziet hij er niet alleen het mooist uit, maar vooral ook het speciaalst. En dat wil in dit segment veel zeggen.

Pluspunten 2025 Indian Scout

  • Vijf varianten
  • Motorblok
  • Afwerking en details

Minpunten 2025 Indian Scout

  • Remkracht vooraan (behalve 101 Scout)
  • Windscherm Super Scout
  • Bolle handvatten zorgen voor blaren

Technische specificaties 2025 Indian Scout

MOTOR
Type vloeistofgekoelde V-twin
Cilinderinhoud 1250 cc
Boring x slag 104 x 73,6 mm
Compressieverhouding 12,5:1
Koppeling natte multiplaat
Transmissie zesbak
Eindoverbrenging riem
Prestaties
Maximaal vermogen 105 pk (77 kW) @ 7.250 tpm
Maximaal koppel 111 Nm @ 6.300 tpm
ELEKTRONICA
Motor rijmodi (optioneel) cruisecontrol (optioneel)
Rijwielgedeelte tractiecontrole (optioneel)
RIJWIELGEDEELTE
Frame stalen buizenframe
Vering voor 41mm-telescopische vork
Stelmogelijkheden voor veervoorspanning
Vering achter dubbele schokdemper
Stelmogelijkheden achter veervoorspanning
Veerweg v/a 120/51 mm
Rem voor een 298mm-remschijf met tweezuigerklauw
Rem achter een 298mm-remschijf met éénzuigerklauw
Banden v/a 130/90 B16, 150/80 B16
PRIJZEN
Nederland Vanaf €17.990
België Vanaf €15.590
ALGEMEEN
Rijklaargewicht 246 kg
Tankinhoud 13 liter
Wielbasis 1.562 mm
Zithoogte 665 mm
Balhoofdhoek 29,4°
Naloop 125,2 mm

Yamaha patenteert semi-automatische MT-07

Door
Jan Kruithof
-
0

Honda’s E-Clutch, geïntroduceerd op de CB650R en CBR650R van 2024, heeft tot doel een goedkoper en eenvoudiger alternatief te bieden voor complexere semi-automatische systemen zoals Honda’s eigen DCT (Dual Clutch Transmission). Nu lijkt het erop dat Yamaha werkt aan een eigen, vergelijkbaar systeem voor gebruik op de MT-07 en haar zustermodellen.


Honda heeft zijn E-Clutch geïntroduceerd op de CB650R en CBR650R voor 2024.

Terwijl Honda’s E-Clutch een slim hybride ontwerp is dat een conventionele koppelingshendel behoudt voor wanneer je die wilt gebruiken en vertrouwt op de linkervoet van de rijder om te schakelen, is de benadering van Yamaha meer conventioneel. Het systeem elimineert het voetbediende pedaal en de koppelingshendel op de linker stuurhelft en vervangt deze door een set knoppen op het stuur. Een nieuwe octrooiaanvraag van Yamaha illustreert het systeem en laat duidelijk zien dat het op een motorfiets is gemonteerd rond het chassis en de paralleltwin-motor van de MT-07.

Techniek Honda E-Clutch: zelf schakelen, automatisch koppelen

Geen nieuw terrein

Dit is geen nieuw terrein voor Yamaha. Het bedrijf bood als eerste het YCC-S (Yamaha Chip Controlled Shifting) systeem aan, dat de koppeling en versnellingsbak van een conventionele transmissie op de 2006 FJR1300 automatiseerde. Het ontwerp dat wordt geïllustreerd in de nieuwe octrooiaanvraag voor de MT-07 is een soortgelijk idee, waarbij het innovatieve element waarop Yamaha hoopt een octrooi te verkrijgen, betrekking heeft op de lay-out van de actuatoren en de besturingselektronica, en niet op het concept van semi-automatisch schakelen zelf.

Yamaha’s FJR1300AE maakte gebruik van de geautomatiseerde koppeling en schakeling genaamd YCC-S.

Wat nieuw is voor Yamaha, is de toevoeging van YCC-S aan een motorfiets die veel lager geprijsd is dan de FJR1300, en een directe concurrent is van de Honda E-Clutch CB650R. Aangezien dezelfde paralleltwin ook wordt gebruikt in de Yamaha YZF-R7, XSR700 en Ténéré 700, zou het eenvoudig zijn om het ook op die modellen toe te passen. Vooral de Ténéré 700 zou goed passen bij het systeem, gezien zijn avontuurlijke, toeristische rol.

De illustratie van een MT-07 laat de op het stuur gemonteerde schakelknoppen zien (181).

Het systeem werkt zoals je zou verwachten. Er zijn schakelknoppen voor omhoog en omlaag op het linker stuur (gemarkeerd als 181) op de octrooi-illustraties, en er zijn twee elektrische actuatoren gemonteerd net boven de transmissie. Eén aan de linkerkant om de schakelaar te bedienen, en één aan de rechterkant om de koppeling te bedienen. Een besturingsmodule vertaalt de commando’s van de knoppen op het stuur naar bediening van de koppeling en versnellingsbak voor soepele schakelmomenten, evenals het regelen van de koppeling voor het wegrijden en stoppen. Yamaha’s octrooi suggereert dat het systeem ook gebruikt kan worden in een volledig automatische modus, waarbij zowel het tijdstip van de schakelmomenten als de mechanica ervan worden geregeld.

De besturingseenheid is gemonteerd aan de buitenzijde van de linkerkant van het frame en wordt gekoeld door lucht via een opening aan de zijkant van de brandstoftank. Een tweede besturingseenheid – waarvan het doel niet wordt onthuld – is op dezelfde positie gemonteerd, maar aan de rechterzijde van het frame.

Een tweede octrooiaanvraag toont een Yamaha YZF-R7.

Ook op Yamaha YZF-R7

De nieuwe transmissiebesturingseenheid verschijnt ook in een andere recente octrooiaanvraag van dezelfde auteur. Ook hier heeft het octrooi betrekking op de montagepositie op de motorfiets, maar dit keer wordt het geïllustreerd op een Yamaha YZF-R7 in plaats van een MT-07. In dit tweede octrooi wordt niet gesproken over het doel van de besturingseenheid, alleen over de montagepositie. Daarom is het voorkomen van een schakelaar op de tekening van de R7 (maar geen koppelingshendel) niet relevant voor de tekst van het octrooi.

Naast het semi-automatische schakelen, toont het octrooi van de MT-07 ook enkele opvallende verschillen met de tot nu toe bekende generaties. De carrosserie bijvoorbeeld, hoewel ruw geschetst, komt niet overeen met de huidige MT-07 of zijn voorgangers, met een ander zadel en nieuwe openingen aan de zijkanten van de tank om koellucht naar de besturingseenheden te leiden. Ook de radiatorcovers lijken iets anders te zijn, evenals het voorspatbord., Het meest opvallend is de usd-voorvork (zoals al gebruikt op de R7) in plaats van het conventionele ontwerp van de MT-07.

De elektronische regelunits moeten worden gekoeld, dus worden ze geplaatst op plekken waar de rijwind naartoe kan worden geleid.

Discussie

Net als het Honda E-Clutch-systeem zal het semi-automatische ontwerp van Yamaha ongetwijfeld tot discussie leiden tussen motorrijders die het idee van nieuwe technologie waarderen en degenen die de verloren eenvoud van een eerdere generatie motorfietsen betreuren. Maar het is duidelijk dat de opzet is ontworpen om de werking van een anders normale koppeling en versnellingsbak te automatiseren, wat betekent dat het, net als het systeem van Honda, vrijwel zeker een optie zal zijn en geen standaarduitrusting.

Bron: CW

Moto Morini collectie van Ton Langeveld

Door
Redactie
-
0

Chirurg Ton Langeveld heeft een indrukwekkende collectie oude motoren bij hem in de schuur staan. Wat kom je daar zoal tegen?

WK Zijspannen: Bennie Streuer vierde in Le Mans

Door
Jan Kruithof
-
0

Bennie Streuer is de piloot van het enige Nederlandse team in het wereldkampioenschap Zijspannen. Na een jaar vol technische tegenslag wil de coureur uit Grolloo met zijn Duitse bakkenist Kevin Kölsch revanche nemen in de 2024-campagne.

WorldSSP(300) Assen 2024: Oranje boven met Glenn van Straalen

Tijdens de openingsronde in Le Mans wisten Streuer en Kölsch zich als vijfde keurig te kwalificeren in een startveld van tweeëntwintig spannen. Team Streuer was slechts 0,7 seconde langzamer dan polesitter Markus Schlosser met Luca Schmidt. In de eerste race konden Streuer en Kölsch de verwachtingen niet waarmaken. Streuer had dan ook meer verwacht dan de achtste plaats die hij behaalde in een race die werd gewonnen door de Engelsman Harry Payne en de Fransman Kevin Rousseau. De tweede race verliep aanmerkelijk beter voor Streuer en Kölsch. Kort achter de laatste podiumplaats finishten ze op een vierde plaats. Deze keer ging de winst op het Franse circuit naar Schlosser en Schmidt.

Ferry Segers was de tweede Nederlander in het WK-veld. Segers is de bakkenist van de Engelsman Robert Biggs. De Engels-Nederlandse combinatie passeerde in de races als tiende en elfde de finishlijn. Ilse de Haas was de afgelopen jaren de bakkenist van meervoudig wereldkampioen Pekka Päivärinta. Eind 2023 besloot De Haas te stoppen met het wereldkampioenschap en zich te richten op haar maatschappelijke carrière.

Bijzonder podium voor Wayne Tessels tijdens 24 uur Le Mans

Door
Asse Klein
-
0

Op zijn dertigste verjaardag kreeg Wayne Tessels een bijzonder cadeau. De coureur uit Lopik mocht na 24 uur racen de motor van ChromeBurner RAC41 Honda als tweede in de Superstock-klasse over de finish brengen. Tessels vormde een team met Chris Leesch (Luxemburg), Martin Renaudin (Frankrijk) en Jesko Raffin (Zwitserland). Bij de start kreeg Leesch een technisch probleem, waardoor het Franse team in de openingsfase wat achterstand opliep. Gedurende de lange race had de ChromeBurner RAC41 Honda weinig te kampen met problemen en had het team een goede pitstopstrategie, waarbij het brandstofverbruik laag lag. Het was in de nacht erg koud met temperaturen rond het vriespunt. Vroeg in de ochtend zorgde dit voor veel races. Niet voor Tessels en zijn teamgenoten, want zij finishten als negende overall en tweede in de Superstock-klasse. ‘Na zes jaar voor het eerst op het podium in Le Mans. Dit was toch nog wel een doel dat ik ooit in mijn carrière wilde behalen. We zaten er al meerdere jaren dichtbij. Vorig jaar waren we ook op podiumkoers, maar ging mijn teamgenoot over een oliespoor onderuit. Nu is het gelukt en nog wel op mijn verjaardag’, vertelde Tessels na 24 uur racen. Milan Merckelbagh was de tweede Nederlandse deelnemer. Hij eindigde met JMA Racing Action Bike al achtste in de Superstock-klasse en achttiende overall. De winst in de WK Endurance race ging naar het Suzuki-team Yoshimura SERT Motul met de rijders Gregg Black, Etienne Mason en Dan Linfoot.

WorldSBK Assen 2024: Michael van der Mark, genieten zonder podium

ChromeBurner RAC41 Honda rijders met van links naar rechts: Martin Renaudin, Jesko Raffin, Wayne Tessels en Chris Leesch.

WorldSBK Assen 2024: Michael van der Mark, genieten zonder podium

Door
Asse Klein
-
0

Michael van der Mark genoot dat hij weer volop kon strijden in de kopgroep van de WorldSBK op het TT Circuit Assen. De Nederlander had graag op het podium gestaan, maar hij kon uiteindelijk wel tevreden zijn over zijn optredens. Zijn BMW-teamgenoot Toprak Razgatlıoğlu scoorde de meeste WK-punten in Assen.

WorldSSP(300) Assen 2024: Oranje boven met Glenn van Straalen

Michael van der Mark maakte het voor zichzelf lastig in de kwalificatie. Een crash op een natte – tevens opdrogende – baan zorgde ervoor dat de 31-jarige coureur als dertiende aan de eerste race moest beginnen. Jonathan Rea stond voor het eerst met Yamaha op pole position, maar slaagde er in de races niet in om zijn eerste podiumplaats voor zijn nieuwe werkgever te behalen. De constant wisselende weerscondities zouden ook in de eerste race een rol spelen. Bijna alle rijders kozen voor slicks. De baan was bij de start nog erg nat, maar de verwachting was dat het droog zou blijven. Nicholas Spinelli – de vervanger van de geblesseerde Danilo Petrucci bij Barni Racing – koos voor intermediates. De Italiaan was in de openingsfase veel sneller dan zijn concurrenten en reed vijfentwintig seconden weg. Daarachter streden de toprijders voor de tweede plaats waaronder Van der Mark, die naar een zevende plaats wist te komen. De baan droger en droger, waardoor Spinelli’s voorsprong razendsnel kleiner werd. Spinelli had geluk dat er zeven ronden voor het einde een rode vlag kwam vanwege een oliespoor, waardoor hij de zeer verrassende winnaar werd tijdens zijn debuut in de WorldSBK. Toprak Razgatlıoğlu – die Spinelli al tot twee seconden was genaderd – werd tweede voor Alvaro Bautista. Van der Mark had minder geluk. Hij reed bij de rode vlag op een zevende plaats en was ogenschijnlijk sneller dan de rijders voor hem, waardoor een podiumplaats tot de mogelijkheden behoorde. ‘Racen met slicks op een kletsnatte baan had ik nog nooit meegemaakt. Zonde van de rode vlag, want er was meer mogelijk geweest. Maar aan de andere kant ben ik rustig gebleven en dat was mij eerder waarschijnlijk niet gelukt’, zei Van der Mark na afloop.

Geweldige race

In de Superpole Race was de baan voor het eerst helemaal droog. Bautista managede de kwalificatieband – die gebruikt wordt in deze sprintrace – het beste en eindigde voor zijn teamgenoot Nicolò Bulega. Van der Mark wist naar een achtste plaats te komen, waardoor de Nederlander in Race 2 verder naar voren mocht starten. Dit zou de mooiste race van het weekend worden. Een kopgroep van zeven rijders – waaronder Van der Mark – streed voor de winst. Halverwege de race begon het opnieuw te druppelen, maar de regen zette niet door. Razgatlıoğlu was in de slotfase het sterkste en Van der Marks teamgenoot won voor Bautista en Remy Gardner. Van der Mark reed even vierde en had felle gevechten met onder andere Andrea Iannone. In de slotfase moest de Nederlander genoegen nemen met een zesde plaats. Vanwege een penalty van drie seconden – omdat hij in de GT-bocht buiten de baan was gekomen en daarbij niet genoeg tijd had verloren – werd Van der Mark na de race teruggezet naar een negende plaats: ‘Natuurlijk wil je op het podium staan, maar het voelt goed om na al die blessures weer te kunnen strijden met de toprijders. Aan het einde van de race viel ik terug in oude gewoontes, waardoor ik te veel van de voorkant vroeg. Daar moet ik van leren, maar ik heb genoten van de duels in mijn thuisrace.’

Foto’s: Damon Teerink, WorldSBK

‘Het BMW-project wordt steeds beter. Ik denk dat het goed is om rust in het project te houden, maar het enige wat ik kan doen is resultaten scoren.’

Was Michael van der Mark’s antwoord op de vraag of hij ook in 2025 – naast Toprak Razgatlıoğlu – bij BMW racet.

WorldSBK Assen 2024 uitslagen

  • Ronde 2 – Nederland
  • Circuit: TT Circuit Assen
  • Lengte: 4,542 km
  • Superpole: Jonathan Rea (GB), Yamaha, 1’42.560
  • Snelste raceronde: Nicolò Bulega (I), Ducati, 1’33.882 (Superpole Race)
RACE 1 – 14 ronden = 65,762 km
1. Nicholas Spinelli (I), Ducati, 25.08,898;
2. Toprak Razgatlıoğlu (TR), BMW, +1,979;
3. Alvaro Bautista (E), Ducati, +2,089;
4. Remy Gardner (AU), Yamaha, +4,851;
5. Alex Lowes (GB), Ducati, +5,147;
6. Jonathan Rea (GB), Yamaha, +5,376;
7. Michael van der Mark (NL), BMW, +5,545;|
8. Scott Redding (GB), BMW, +11,271;
9. Axel Bassani (I), Kawasaki, +11,476;
10. Xavi Vierge (E), Honda, +17,034;
11. Nicolò Bulega (I), Ducati, +1 sector;
12. Andrea Locatelli (I), Yamaha, +4 sectors;
13. Dominique Aegerter (CH), Yamaha, +4 sectors;
14. Tarran Mackenzie (GB), Honda, +4 sectors;
15. Bradley Ray (GB), Yamaha, +1 ronde.
SUPERPOLE RACE – 10 ronden =  45,420 km
1. Bautista, 15.53,996;
2. Bulega, +2,686;
3. A. Lowes, +7,403;
4. Gardner, +7,551;
5. Rea, +8,177;
6. Locatelli, +9,114;
7. Sam Lowes (GB), Ducati, +9,702;
8. Van der Mark, +9,824;
9. Razgatlıoğlu, +10,034.
RACE 2 – 21 ronden =  95,382 km
1. Razgatlıoğlu, 33.29,448;
2. Bautista, +0,625;
3. Gardner, +1,022;
4. Iannone, +3,120;
5. Locatelli, +3,217;
6. S. Lowes , +5,174;
7. Aegerter, +5,538;
8. Bulega, +6,337;
9. Van der Mark, +8,059;
10. Vierge, +19,453;
11. Mackenzie, +19,556;
12. Garrett Gerloff (US), BMW, +21,771;
13. Michael Ruben Rinaldi (I), Ducati, +22,322;
14. Philipp Öttl (DE), Yamaha, +31,822;
15. Tito Rabat (E), Kawasaki, +35.305.

Stand WorldSBK na 9 races

Positie Rijder Team Punten
1 Alvaro Bautista (E) Ducati 123
2 Toprak Razgatlıoğlu (TR) BMW 117
3 Nicolò Bulega (I) Ducati 109
4 Alex Lowes (GB) Kawasaki 93
5 Andrea Locatelli (I) Yamaha 64
6 Andrea Iannone (I) Ducati 64
7 Michael van der Mark (NL) BMW 58
8 Remy Gardner (AU) Yamaha 54
9 Danilo Petrucci (I) Ducati 47
10 Dominique Aegerter (CH) Yamaha 46
11 Sam Lowes (GB) Ducati 31
12 Garrett Gerloff (US) BMW 29
13 Nicholas Spinelli (I) Ducati 25
14 Xavi Vierge (E) Honda 25
15 Jonathan Rea (GB) Yamaha 23
16 Axel Bassani (I) Kawasaki 22
17 Michael Ruben Rinaldi (I) Ducati 21
Alvaro Bautista.
123...1.648Pagina 1 van 1.648

© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company